HISTORIA KATEDRY
PW. WNIEBOWZIĘCIA NMP W SOSNOWCU
Parafia pw. Wniebowzięcia NMP w Sosnowcu została ustanowiona 3 czerwca 1899 r. przez biskupa kieleckiego Tomasza Kulińskiego. Pierwszym proboszczem został ks. Dominik Roch Milbert.
Terytorialnie wydzielona została z parafii pw. św. Stanisława BM w Czeladzi. Kościół został wybudowany w latach 1893-1899, według projektu Karola Kozłowskiego. Uroczystego poświęcenia (konsekracji) 29 października 1910 r. dokonał biskup kielecki Augustyn Łosiński.
Budowla o cechach neoromańskich wzniesiona została jako trójnawowa bazylika z transeptem i wydłużonym prezbiterium zamkniętym półkolistą absydą. Od zachodu poprzedza ją przęsło wieżowe, w dolnej partii mieszczące główne wejście. Wewnątrz znajduje się sklepienie krzyżowo-żebrowe rozdzielone gurtami. Wnętrze świątyni zostało ozdobione przez Włodzimierza Tetmajera (sceny figuralne) i Henryka Uziembło (motywy ornamentalne).
W związku z uroczystościami milenijnymi jakie miały miejsce 20-21 maja 1967 r. (z wielkimi utrudnieniami ze strony władz wojewódzkich i miejskich), świątynię nawiedził Prymas Polski Stefan Wyszyński i metropolita krakowski Karol Wojtyła oraz przedstawiciele Episkopatu Polski oraz tysiące wiernych.
Decyzją Ojca Świętego Jana Pawła II, po utworzeniu 25 marca 1992 r. diecezji sosnowieckiej, kościół parafialny pw. Wniebowzięcia NMP w Sosnowcu został podniesiony do godności Katedry Biskupa Sosnowieckiego.
Tytuł Bazyliki Mniejszej sosnowiecka katedra otrzymała na mocy uprawnień udzielonych przez Ojca Świętego Jana Pawła II na podstawie reskryptu Kongregacji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 28 października 1999 r., a jego uroczyste ogłoszenie nastąpiło w 2000 r.
We wnętrzu na uwagę zasługuje m.in. neomanierystyczny ołtarz główny (kopia krakowskiego ołtarza z kościoła Bożego Ciała) z obrazem Wniebowzięcia NMP, namalowanym przez Włodzimierza Tetmajera, neoromańska ambona, autorstwa Pawła Turbasa, neobarokowe ołtarze boczne poświęcone NMP Nieustającej Pomocy oraz św. Zycie, a także witraże wykonane w latach 1932-1938, według projektu Jana Bukowskiego.
W nocy z 28 na 29 października 2014 roku spłonął dach Katedry niszcząc przy okazji elementy wyposażenia oraz bezcenne malowidła Tetmajera i Uziembły, które w części odpadły ze sklepienia (zwłaszcza w największej scenie ukoronowania Maryi umieszczonej na transepcie). Dzięki ofiarności osób i instytucji z całej Polski udało się odbudować dach wraz z wieżyczką. Trwają prace konserwatorskie przy polichromiach.
WIRTUALNY SPACER PO KATEDRZE (kliknij):
